بسیار مهاجران در باره بهای سفر به اروپا آگاهی ندارند. قاچاقبران از آسیب پذیری مهاجران استفاده می کنند. آنها به مهاجران می گویند که مسیر اروپا امن و ارزان است و همچنان به مهاجران وعده یافتن فرصت شغلی در کشورهای ترانزیت را می دهند. اما حقیقت چیز دیگری است.
قاچاقبران از آسیب پذیری مهارجان استفاده کرده و بعضاً از آنان می خواهند که پول بیشتری برای غذا، بهای بود و باش و یا رشوه به مقام ها، بپردازند. در برخی موارد، مهاجران به گرو گرفته می شوند و مجبور به پرداخت جزیه در بدل آزادی شان می گردند.
سیستم های (همانطوری که میروی بپرداز) و یا (Pay-as-you-go) که مهاجران در آن بخشی از بهای سفر را می پردازند، بسیار معروف شده است. این طرح ها، مهاجران را برای سوء استفاده بیشتر آسیب پذیر کرده است.

با نبود هیچ ضمانتی برای رسیدن مهاجران به مقصد دلخواه شان، بسیاری از مهاجران این خطر را متقبل شده و قیمت را می پردازند. بسیاری از آنان در اخیر مجبور می شوند که از اعضای خانواده خود قرض بگیرند و یا خانه و تجارت خود را به فروش برسانند.

مهاجرین به (پروژه مهاجرت ) گفتند که، آنان 6 الی 10 هزار دالر امریکایی برای سفر از افغانستان تا به اروپا پرداخته اند. بسیاری از مهاجران برای پرداخت قیمت سفر، از دیگران قرض کرده اند و یا هم خانه و تجارت شان را فروخته اند.
زنده گی در اروپا چقدر گران است؟
اگر مهاجران به سواحل اروپا برسند، آنان مبجورند که به سفر خود برای رسیدن به مقصد نهایی ادامه بدهند. سفر در اروپا گزاف است. برای مثال: یک مهاجر به پروژه مهاجرت گفت که، قاچاقبران برای عبور دادن او از منطقه کالیس فرانسه به بریتانیا، 5 هزار دالر امریکایی اخذ کرده اند.
بهای اقتصادی زندگی در سراسر اروپا مختلف است؛ اما عموماً نسبت به کشورهای اصلی مهاجران بالا است. بیکاری در میان مهاجران غیرقانونی در اروپا نیز بالا است، پس پرداخت دوباره قرضه ها در حالی که بهای زندگی روزمره را پرداخت می شود، مشکل است. در حالی که مهاجران با حالت قانونی از حمایت دولت برای دسترسی به سهولت صحی، تعلیم و تربیه و محل سکونت برخوردار می شوند، مهاجران غیرقانونی معمولاً برای این کمک های واجد شرایط نیستند.

در مورد زندگی به حیث یک مهاجر در اروپا بیشتر بدانید.

بهای بلند و غیرقابل توقع سفر غیرقانون به اروپا به این معناست که بسیاری از مهاجران مجبور به برگشت به خانه های شان حتی قبل از رسیدن به مقصد نهایی خود می شوند.

مهاجرانی که قبلاً پول زیادی در سفر مصرف کرده اند، بازگشت به خانه های شان را انتخاب می کنند. تنها در سال 2016، بیش از 7 هزار افغان به حمایت سازمان بین المللی مهاجرت، برگشت به خانه‌های شان را انتخاب کردند. تقریباً تمام این ها مهاجرانی بودند که به اروپا رسیده بودند. به خاطری مهاجران پیش از آغاز سفرشان، از حقایق زندگی در اروپا آگاهی ندارند، این امر اتفاق می افتد.

مهاجران پس ناکامی تلاش های مهاجرت غیرقانونی و رو به رو شدن با چالش ها، به خانه های شان برگشت می کنند. برخی از مهاجران برای ضایع کردن وقت و پول خود، احساس شرمندگی و پشیمانی دارند. برخی دیگر آنان، با خشم اعضای خانواده و جوامع خود رو به رو می شوند. مهاجرانی که چندین سال را در خارج بوده اند، برای قبول مجدد زندگی در کشور خود، با چالش رو به رو می شوند.